نویسنده در مطلب پیش رو به تبیین 4 عامل فروپاشی و اضمحلال دولت ها که در بیانامام علی (ع) آمده پرداخته است.

دولت ها همانند دیگر موجودات هستی دارای تولد و مرگ هستند؛ همانطور که فرآیند رشد و بلوغ را می پیمایند، گرفتار فرآیند افول و نابودی هم می شوند. این گونه است که خود زاده می شوند و می میرند؛ چنانکه امت ها همانند انسان ها گرفتار چنین اموری هستند. دولت ها زمانی با حرکت در مسیر فلسفه وجودی دولت ها یعنی تامین سعادت در قالب آرامش و آسایش، مشروعیت سیاسی می یابند و با اقدامات و کارایی، لازم و مناسب مقبولت سیاسی به دست می آورند؛ و زمانی دیگر با از دست دادن کارایی حتی مشروعیت سیاسی خود را افزون بر مقبولیت سیاسی از دست می دهند و با بحران مشروعیت سیاسی مواجه می شوند و مردم با دو رویه اعتراضات اجتماعی یا فرار از تابعیت و ملیت، مخالفت خویش را با آن ابراز می دارند.