من دلم را دار خواهم زد؛ این جمله شعار و ذکر جدی و شوخی مهدی بود. بچه ها هم به شوخی اسم واحد را «واحد داردلان» گذاشته بودند. این شکل از شهادت که با یک ترکش سر از قسمت دهان به بالا از بین برود در میان شهیدان کمتر اتفاق افتاده بود؛ اما شهید میرزایی این گونه شد. او با همان شعاری که خودش همواره سر می داد؛ هم دل و هم سرش را به دار شهادت آویخت...

بر اساس خاطره ای از شهید مهدی میرزایی صفی آبادی

راوی: ماشاءالله آخوندی، همرزم شهید

از مجموعه کتاب های ایثارنامه جلد29