«مدیریت شهری در ایران یک نهاد یکپارچه نیست. نهادهای پرنفوذ اگرچه به طور رسمی نقشی در مدیریت شهر ندارند اما وزن سیاسی و نفوذ ایدئولوژیک و راهبردی آنها موجب می شود تا شهرداری همیشه خواسته های آنها را مورد توجه ویژه قرار دهد.» دکتر پویا علاءالدینی رابطه مردم با مدیران شهری و معادلات قدرت در شهر را چنین توصیف می کند. علاءالدینی کارشناسی ارشدش را در رشته مهندسی عمران از دانشگاه ایالتی اوهایو و فوق دکترایش را در حوزه توسعه بین الملل از دانشگاه ملل متحد اخذ کرده است. او سه سال ریاست مرکز پژوهش های گردشگری دانشگاه تهران را بر عهده داشته و اکنون استاد برنامه ریزی اجتماعی دانشگاه تهران است. با او درباره دیپلماسی شهری و میزان موفقیت و کارآیی آن در ایران به گفت وگو نشسته ایم که می خوانید.