سال 1926 در چنین روزی برنادو شاو از پذیرش پول جایزه ادبی نوبل امتناع کرد و با بی اعتنایی خاص خود به آن پشت پا زد. این جملاتی است که در آن زمان و گویا به درستی به او منسوب شد:«من می توانم (آلبرت) نوبل را برای اختراع دینامیت ببخشم اما فقط یک شیطان با ظاهر انسانی می توانست جایزه نوبل را پایه گذاری کند». چنانکه گفته اند این پیرمرد در آن زمان 70 ساله حتی می خواست خود جایزه و نشان نوبل را هم رد کند اما همسرش او را متقاعد کرد که این جایزه یک دستاورد شخصی نیست و به همه مردم ایرلند تعلق دارد. شاو، صادقانه و بدون ریاکاری، دوست نداشت که در مجامع عمومی و محافلی شبیه به نوبل حضور پیدا کند و از این رو واقعا