بنا است که به مناسبت پنجاه و یکمین سال درگذشت استاد «ابراهیم پورداود» استاد استادان ایرانی در اوستا شناسی و فرهنگ ایران باستان در روز 26 آبان یادداشتی بنویسم. می بینم که به قول مصرعی منسوب به شاهنامه فردوسی «سخن هرچه گویم همه [استادان به بهترین شکل] گفته اند...» من و امثال من را چه جای آنکه درباره این مرد بزرگ خطی بنویسیم یا اندکی بیندیشیم؟! که امثال استادان روانشاد «محمد معین»، «محمد مقدم»، «بهرام فره وشی»، «احسان یارشاطر»، «ساسان سپنتا» و... بخشی از شاگردان این مرد بزرگ بودند. استاد جنیدی بهترین توصیف را درباره ایشان دارند که «اگر ایشان نبودند بی گمان ما هم نبودیم.» پس من بیش از این بی شرم نمی شوم و نمی نویسم که «شب پره گر وصل آفتاب نخواهد/ رونق بازار آفتاب نکاهد.»