انتقادی که ازویلموتس بابت آرامش او در کنار زمین می شود، غلط و نابجا است. ویلموتس با قبول دو شکست  از سوی برخی افراد به ظاهر کارشناس با این انتقاد مواجه شده که او در کنار زمین مربی آرامی است و اهل داد و فریاد نیست.

منتقدان اعلام کرده اند ویلموتس همانند کی روش باید در کنار زمین جار و جنجال درست کند و با داد و فریاد بازیکنانش را برای رسیدن به پیروزی تحریک کند. این انتقاد در حالی به سرمربی بلژیکی وارد شده که کی روش در تمامی بازی های تیم ملی اهل داد و بیداد در کنار زمین نبود و در سال های ابتدایی حضورش درکنار زمین با آرامش بیشتری مسابقات تیمش را تماشا می کرد اما با تماشای رفتار بسیاری از مربیان ایرانی لیگ برتردررفتار او تغییراتی ایجاد شد که این مربی پرتغالی را به فردی پرخاشگردرکنار زمین تبدیل کرد. کی روش آموخت که با داد و فریاد می توان از بازیکن ایرانی تلاش بیشتری خواست اگرچه بازهم میزان جنجال های او درکنار زمین خیلی زیاد نبود.برخی با اشاره به مربیانی چون علی پروین، امیر قلعه نویی، علی دایی و... معتقدند آنها توانسته اند با ترساندن بازیکنان از آنها بهتر بازی گرفت. جالب اینکه رفتار مربیان ایرانی به برخی مربیان خارجی مانند  شفر،  بگوویچ و حتی برانکو که مربی آرامی بود سرایت کرده بود. آنهایی که معتقدند سرمربی با سر و صدا کردن در کنار زمین می تواند از بازیکنانش بازی بهتری بگیرد دراشتباه هستند. شاید این روش در فوتبال ایران به نتیجه می رسید اما کارنامه امروز بسیاری از مربیان بیانگر آن است که داد و فریاد خیلی هم راهگشا نیست.با نگاهی به عملکرد مربیان موفق خارجی درکنار زمین به این نتیجه می رسیم که آنها با حفظ آرامش در کنار زمین و بدون داد و فریاد بازی ها را به پایان می رسانند.  گواردیولا،  کلوپ،  زیدان،  فرگوسن،  کلینزمان،  ونگر و دل بوسکه نمونه هایی ازمربیانی هستند که در تیم های مختلف بدون آنکه جار و جنجال درست کنند و با داور مسابقه درگیری لفظی داشته باشند، نتایج بسیارخوبی گرفتند.