هر بار در آستانه انتخابات، ساز جدایی ری از تهران مطرح می شود؛ این بار نیز همچنین. ساز جدایی، ساز ناکوکی است؛ چیزی است شبیه طلاق که با جاری شدن صیغه، اموال به دو بخش تقسیم می شوند و فرزندان مانند اموال محل مناقشه در کشاکش میان آن دو سو، بلاتکلیف می مانند. 

مدیران شهرستان ری، هر بار که به حیطه قلمروی خود نگاه می کنند، شیر بی یال و دم و اشکمی می بینند که مرکز اصلی شهری اش جزء تهران و منطقه ای از منطقه های 22گانه (22گانه؟!) و عرصه هایش حاوی بزرگ ترین و مهم ترین فعالیت های صنعتی، کشاورزی و حمل ونقل در سطح کشور است، اما امکان دخالت در آنها را همچون فرماندار و شهردار ندارند؛ از این رو می