اجرایی چون نمایش «بداهه» را می توان در ادامه همان مسیری پی گرفت که آروند دشت آرای در اجرایی چون «درباره تصویرت از من تجدید نظر کن» پیشنهاد داده بود. نوعی تعامل با تماشاگرانی که گویی دعوت شده اند تا به خلوت زوج های ازدواج کرده راه یابند و همچون سوژه هایی مدرن، به قضاوت و داوری بنشینند. مساله این بار اما نه روابط بینافرهنگی میان زنان ایرانی و همسران اغلب اروپایی که از قضا روایت کردن چهار دهه از زندگی یک زوج ایرانی است. ساختار اپیزودیک بداهه، امکان مشارکت عده ای از بازیگران نام آشنای این سال ها را مهیا کرده. کنار هم قرار گرفتن نسل های مختلف بازیگری و مواجهه آنان با «تنگنا»های زندگی. ده اجراگر تلاش