آرشیو پنج‌شنبه ۳۰ آبان ۱۳۹۸، شماره ۷۲۰۹
صفحه اول
۱
اول دفتر

تجلیل تولید ثروت

سالیان سال است که درباره کارکرد ثروت و کاربست ثروتمندان در جامعه ایرانی نیازمند، دروغی بزرگ گفته شده است.از آغاز انقلاب اسلامی، بعد از ملی شدن برخی از کارخانجات صنعتی؛یک انگاره ذهنی از سوی گروه های سیاسی معاند، دائما در جامعه پمپاژ شد و تا به امروز به اشکال مختلف بیان شده است، با این محور که ایران، مکانی برای تولید ثروت و رشد ثروتمندان نیست و حاکمیت با رشد کمیت و کیفیت ثروتمندان سر تضاد دارد. این گزاره با گذشت زمان قوام و دوام پیدا کرده و به ایستارهای فکری در جامعه بویژه در میان طبقه اول یا افراد پردرآمد جامعه مبدل شده است، به طوری که این نگاه، خودش باعث جلوگیری از تشکیل سرمایه و سرمایه گذاری در بخش مولد و شفاف اقتصادی شده و نقش سرمایه داران و سرمایه گذاران در اقتصاد مشاهده نشده و بخشی از فرآیند خروج سرمایه ها از کشور به دلیل وجود همین انگاره های منفی نسبت به سرمایه گذاری در کشور صورت گرفت.مشاهده می شود که بخش قابل توجهی از تمایل ایرانیان به خرید ملک و دارایی های غیرمولد نظیر ارز، سکه و طلا و عدم سرمایه گذاری در بازارهای مولد ناشی از همین نگاه منفی به سرمایه گذاری شفاف است. عیان شدن ثروت ها و معرفی ثروتمندان محرمانه تلقی می شود، چرا که آشکار شدن آن ریسک دارد.

متاسفانه تمایل به اختفای ثروت باعث شده است با وجود اینکه بادکنک نقدینگی هر روز 1300 میلیارد تومان باد می شود اما در خدمت توسعه اقتصادی کشور نباشد، اما چرا این گونه شده است؟ آیا جامعه اسلامی و جامعه ایرانی با ثروتمندی و ثروت آفرینی سرعناد دارد؟ به هیچ وجه این گونه نیست. مشکل و چالش نظام با انباشت ثروت های بادآورده است که محصول رانت، فساد و مناسبات نابرابر نزدیک به قدرت می باشد. سخنان مقام معظم رهبری در جمع فعالان اقتصادی، از نگاه کسانی که تحولات جامعه ایران را در سطحی ژرف و با افق بلندمدت دنبال می کنند، بسیار پراهمیت بوده است و به مثابه تبیین واقعی الگو یا پارادایم حقیقی ثروت آفرینی در نظام اسلامی بویژه در کشاکش جنگ اقتصادی است. منویات معظم له از چند منظر قابل توجه تمام کسانی است که علاقه مند به اقتصاد و توسعه امروز و فردا هستند.افزون بر رهنمودهای ایشان درخصوص چشم انداز بلندمدت مدیریت تحریم، مقام معظم رهبری درخصوص ثروت آفرینی و فعالیت بخش خصوصی پیام های مهمی را برای بخش خصوصی داشتند. نخست آنکه ایشان، نسبت جامعه اسلامی با نقش ثروتمندان و بخش خصوصی واقعی در ایجاد رونق تولید و رشد اقتصادی را تبیین فرمودند. دوم، رهبر انقلاب، تعریف نظام اسلامی از ثروت در مقایسه با دو رویکرد اقتصاد کمونیستی و اقتصاد سرمایه داری را بار دیگر تبیین کردند.سوم اینکه موکدا به نهادهای عمومی غیردولتی تاکید کردند که در کارهای اقتصادی مطلقا رقیب بخش خصوصی نشوند.

در مورد سوم اشاره داشتند نهادهای عمومی غیردولتی در جاهایی که بخش خصوصی، یا توان لازم و امکانات را ندارد، یا رغبتی ندارد، وارد بشوند؛ چنان که اگر بعد از مدتی بخش خصوصی وارد آنجا شد، اینها از آنجا هم به یک نقطه دوردست تر و سخت تری مهاجرت کنند و بروند آنجا کار کنند، سرمایه گذاری کنند و جدا از رقابت با بخش خصوصی پرهیز کنند.

امروز ما بیش از هر زمان دیگری نیازمند خط کشی میان ثروتمندان واقعی جامعه که زمینه اشتغال صدها هزار جوان ایرانی و امنیت اقتصادی کشور را فراهم کرده اند، با ماهیت ویژه خواران هستیم. ثروتمند واقعی کسی است که برای اقتصاد ارزش افزوده دارد، مالیات می پردازد و یاور نظام بیمه ای کشوراست.آنها از دل تمام محدودیت ها و فشارهای اقتصادی کشور فرصت می سازند.آنان پیشقراولان جنگ واقعی اقتصادی هستند. به میزانی که ثروت و ثروت آفرینی با بهبود فضای کسب وکار در جامعه ترویج پیدا می کند، از شمار حدود 60 میلیون نفر جامعه ایرانی که مشمول وجه کمک معیشتی می شوند، خارج شده و بار مالی این طرح بر دوش دولت کاهش می یابد.به میزانی که ثروت مورد تکریم قرار می گیرد و بخش واقعی در اقتصاد بسط پیدا می کند، درآمد حاصل از مالیات دولت افزایش یافته و برنامه بودجه بدون نفت به واقعیت نزدیک می شود. مهمترین فراز سخنان رهبری برای تمام بخش های قوای مجریه، مقننه و قضائیه ایجاد یا گسترش بسترهایی است که در جامعه ایرانی ثروتمندان مورد تکریم قرار گیرند.تحریم، جنگ اقتصادی است نه صرفا جنگ نظامی.