کانون های وکلای دادگستری به موجب قانون استقلال کانون وکلای دادگستری مصوب پنجم اسفند 1333 موسسه ای مستقل و دارای شخصیت حقوقی تعریف شد. پیش از آن کانون وکلا به موجب قانون وکالت مصوب 1315 و مقررات سابق و لاحق، جزئی از عدلیه (دادگستری) بوده و در همه شئون تابع وزارت یادشده بود و وکلایی که از عدلیه پروانه وکالت دریافت می کردند، در محلی به نام کانون وکلا گرد می آمدند و تشکیل کانون های وکلا بر عهده عدلیه بود. کانون های وکلا قبل از 1331 (تصویب لایحه ای که از سوی دکتر مصدق انجام و بعدها در 1333 با تغییراتی تنفیذ شد) موسسه ای با شخصیت حقوقی بود که از حیث نظامات، تابع وزارت عدلیه و از نظر دارایی مستقل بود. بر این اساس، هر نظاماتی که از سوی وزیر عدلیه تصویب می شد، بر کانون و بر وکلای تابع آن حاکم بود و انتخاب اعضای هیئت مدیره را وزیر عدلیه انجام می داد و این سمت ها انتصابی بود.