در دوران کنونی چند عامل زندگی بشر را تحت تاثیر قرار داده اند. نخستین عامل انقلاب تکنولوژی است که هر لحظه شاهد دستاوردهای غیر قابل کتمان آن هستیم. دومین عامل ارتباطات از راه دور است که امکان تماس در هر لحظه با هر کس را میسر ساخته است. سومین عامل گردشگری است که امکان جابه جایی صلح آمیز بیش از یک میلیارد انسان با نژادها، ملیت ها، فرهنگ ها و باورهای مختلف را در ارتباط با یکدیگر فراهم کرده است. با توجه به این مساله چشم بستن بر این دستاوردهای بشر امروز یعنی گرایش به تحجر و ارتجاع. حقیقت دیگر این است که در چنین دورانی مشخص شده است که قوی ترین ابزار توسعه صلح بین ملیت ها و کشورهای مختلف چیزی نیست جز رونق گردشگری؛ در عین حال که گردشگری برای توسعه خود نیز نیازمند صلح است، نیازمند دوری از خشونت و نیازمند امنیت و ثبات است. هر کجا که ناآرامی رخ دهد، خشونت باشد و تسهیلات ارتباطی از دسترس خارج شوند گردشگری ناتوان می شود و گردشگران از آن مقصد می گریزند.

کشور ما نماد آرامش در منطقه است و این امر می تواند زمینه ساز جذب مشتاقان خارجی و گردشگران داخلی باشد. در خصوص قطع اینترنت آنچه روی داد این نظم معقول را آشفته کرد و در میان ده ها شغل دیگر، گردشگری را هم مختل ساخت و ارتباط گردشگران دنیا را با این نقطه جغرافیایی مختل کرد. قطع اینترنت از این رو در این مدت گردشگران را گریزان کرد و تمایلات گردشگری را زدود. اما این امر قابل بازیافت است و بازیافت آنچه یک شبه فنا شد انرژی و هزینه فراوان می خواهد و همت بلند می طلبد. جلب اعتماد سرمایه گذاری در این بخش که آغاز شده بود به سادگی میسر نخواهد شد و به همین دلیل بیش از هر چیز کسب اعتماد باید در اولویت برنامه ها قرار بگیرند تا گردشگران اعتماد خود را بازیابند، ایران را دوباره نماد آرامش در منطقه بدانند و مشتاق سفر به کشور ما و بازدید از جاذبه های گردشگری آن شوند.