ایران و چین در تاریخ طولانی خود همواره نقاط اشتراک فراوان و همکاری های اقتصادی گسترده ای را رقم زده اند. چه از سابقه تاریخی جاده ابریشم سابقه تعاملات دو کشور را رصد کنیم و چه به سنجش تجارت مشترک در سال ها و دهه های گذشته بپردازیم، چین همواره به عنوان یک شریک تجاری مهم در اقتصاد ایران نقش آفرینی کرده است. در کنار روابط خوب سیاسی دو کشور در دهه های گذشته، شرایط اقتصادی ایران و چین نیز ایجاب می کند که همکاری های اقتصادی میان دو کشور تداوم داشته باشد؛ به نوعی این دو اقتصاد مکمل یکدیگر به شمار می روند. در حوزه سیاسی دولت چین بارها اعلام کرده که تحریم ها و خروج امریکا از برجام را تایید نمی کند و در ماه های گذشته مذاکرات با ایران را ادامه داده است و در حوزه اقتصادی نیز شرایط مانند سابق است، هر چند برخی مشکلات به دلیل تحریم ها به وجود آمده که می تواند در کوتاه مدت اثراتی گذرا از خود به جای بگذارد. اقتصاد ایران در طول دهه های گذشته صادرکننده نفت و انرژی بوده و چین نیز جز اصلی ترین کشورهای واردکننده این نوع انرژی به شمار می رود. از سوی دیگر با توجه به نوع صادرات چین در حوزه ماشین آلات و مواد واسطه ای، ایران بخش زیادی از نیازهای خود را از طریق بازار چین تامین می کند و از این روست که در آمارها چین همواره شریک تجاری ما قلمداد شده است. با این وجود ما از قبل نیز پیش بینی کاهشی نسبی در تبادلات تجاری دو کشور را داشتیم. زیرا از یک سو در روند صادرات نفت و پتروشیمی ایران به دلیل تحریم ها محدودیت هایی وجود دارد و از سوی دیگر تصمیم دولت در ممنوعیت واردات تعداد زیادی از کالاها می تواند به کاهش واردات ما از چین منجر شود. هر چند این تاثیر کوتاه مدت خواهد بود و روال اصلی تجارت با چین ادامه خواهد یافت.

در روزهای گذشته با سفر وزیر میراث فرهنگی ایران به چین، مذاکراتی میان طرفین برای ورود به عرصه های گردشگری و صنایع دستی آغاز شد و قطعا می توان به نتیجه بخش شدن این مذاکرات امید داشت. ما در سال های گذشته در بسیاری از حوزه ها با چین تعامل و تبادلات اقتصادی داشته ایم و در صورتی که برخی محدودیت های کوتاه مدت را کنار بگذاریم، همچنان می توان به روشن بودن افق تجارت مشترک میان دو کشور امیدوار بود.