سال گذشته به همراه دوستانم در یک روز وسط هفته خلوت در ارتفاعات قدم می زدیم، روز باشکوهی بود. وقتی به قله مرتفع بالای دریاچه لوسرن رسیدیم دورنما ساده و خارق العاده بود. عکاسی کردیم، از خودمان، از آسمان، از کوه، فضا یک سرمستی مطلق را به روح مان تزریق می کرد. بارها و بارها عکس ها را باهم مقایسه و راجع به آنها با اشتیاق بحث کردیم مثلا اینکه کدام زاویه بهترین شکل تضاد با دریاچه مجاور همزمان با اینکه زاغی در آسمان به پرواز درآمده به تصویر می کشد. نهایتا پس از ساعتی تصمیم گرفتیم بهترین انتخاب ها را در اینستاگرام بارگذاری کنیم یا اینکه در واتس آپ برای عزیزان مان ارسال کنیم؛ به هر حال آنهایی که در دفترشان