صاحبنظران یقین دارند که فاصله بسیاری تا پایان گرفتن ایدز داریم. ما نیاز به یک انقلاب در مبارزه با اچ آی وی داریم تا باعث آگاهی هر چه بیشتر شود. افزایش آگاهی برای همه افراد لازم است اما برای افرادی که در معرض خطر و آسیب پذیر هستند بسیار پراهمیت تر است. باید همگان فرصت دریافت اطلاعات و دریافت خدمات را داشته باشند. فرهنگ کیفیت خدمات در مبارزه با اچ آی وی بسیار مهم است. کیفیت باید در تمام نظام درمانی کشور ارتقا پیدا کند. باید خدمات ما آن گونه باشد که کیفیت مورد انتظار ما و مورد انتظار بیمار برآورده شود. هشت میلیون و 100 هزار نفر در جهان و 60 هزار نفر در ایران بیمار ناشناخته داریم و باید فهمیده شود این افراد کجا هستند و چگونه زندگی می کنند. ما سال گذشته با سازمان های خط اول مبارزه با ایدز، گروه های ارزشیابی تشکیل دادیم. آنها استان به استان ارزیابی کردند. انتظار داشتیم این اطلاعات به مقامات تصمیم گیرنده در سطح کلان کشور برسد. هدف ما افزایش بیماریابی و تشخیص درست در کشور است. اگر تمام سازمان ها قدم پیش بگذارند و کمک کنند به انقلاب مبارزه با اچ آی وی می رسیم. در غیر این صورت توقع کیفیت و موفقیت نخواهیم داشت. اچ آی وی یک اپیدمی ایستا نیست. این اپیدمی و راه های ابتلای اچ آی وی تغییر شکل می دهند. باید مردم بدانند تا به موقع آزمایش دهند و مورد درمان قرار گیرند تا بتوانند عمر عادی داشته باشند. ما در گروه 28 کشوری هستیم که قولی مازاد به جهان داده ایم تا پیشگیری اولویت اصلی ما باشد. مهم ترین راه تحقق آ ن از نگاه سازمان بهداشت جهانی تخصیص 26 درصد بودجه درمانی کشورها به پیشگیری بود. ما در گروه 28 کشوری هستیم که شیوع بالاتر اچ آی وی را داریم. سازمان های غیردولتی و بخش خصوصی باید عهده دار مبارزه با ایدز باشند. باید ارزش های جدیدی در ارتباطات ایجاد کنیم. صراحتا خیلی در این زمینه عقب هستیم. ما برنامه پیشگیری از بیماری های آمیزشی را در پنجمین برنامه استراتژیک مبارزه با ایدز لحاظ کردیم، زیرا ویروس اچ آی وی شروع به انتقال از طریق بیماری های آمیزشی کرده است.