آرشیو دو‌شنبه ۱۱ آذر ۱۳۹۸، شماره ۵۵۳۹
زندگی: سلامت
۱۴
لاغر شو

رژیم های افزایش وزن

مهرداد رحیم زاده

 چاق شدن کاری نداره می خوری چاق میشی! اما لاغرشدن سخته! جمله آشنایی که اغلب افراد چاق پشت در مطب به افرادی که برای افزایش وزن مراجعه می کنند، می گویند و با تعجب و گاهی تمسخر به آنها نگاه می کنند.

ولی واقعیت چیز دیگری است. واقعیت این است که افرادی که برای اضافه شدن وزن مراجعه می کنند کار سخت تری دارند. یک قانون کلی وجود دارد که خراب کردن راحت تر از ساختن است این قانون در اینجا هم صدق می کند. ساختن بافت ها از خراب کردن آنها سخت تر است. رژیم چاقی هم سخت تر است اگر گرفتن رژیم به معنای منظم کردن فعل خوردن باشد، کسی که رژیم لاغری می گیرد گویی یک میز را مرتب می کند و کسی که رژیم چاقی می گیرد یک اتاق را مرتب می کند. افرادی که برای اضافه شدن وزن مراجعه می کنند اعتماد به نفس کمتری نیز نسبت به افرادی دارند که برای لاغری مراجعه می کنند.

افرادی که مقدار BMI (وزن تقسیم بر مجذور قد) آنها بین 5/18 تا 21 باشد دچار کمبود وزن هستند، ولی به لحاظ پزشکی این مقدار از کمبود وزن ریسکی برای ایجاد بیماری نیست و فوریتی برای درمان وجود ندارد و گاهی سعی می شود با توجه به شرایط و فرهنگ زندگی شخص را از اضافه کردن وزن منصرف کرد.

BMI کمتر از 5/18 به لحاظ پزشکی خود یک بیماری مزمن محسوب می شود که بهتر است درمان شود، ممکن است فرد در این حالت مشکل پاراکلینیکی نداشته باشد، ولی قوای جسمانی در مواجهه با بیماری های حاد یا حوادث در این افراد پایین است.

افراد لاغر اصولا به دو دسته تقسیم می شوند؛دسته اول افرادی هستند که مقدار خوراک آنها کافی یا حتی بیشتر از حد طبیعی است؛ این افراد ممکن است دارای بیماری هایی از قبیل پرکاری تیروئید یا انگل دستگاه گوارش باشند در غیر این صورت به صورت ژنتیکی سلول های ذخیره کننده چربی در آنها کم و سلول های چربی قهوه ای در آنها زیاد است که با تولید حرارت انرژی را می سوزانند. رژیم این افراد علاوه بر این که باید حاوی مواد مغذی و پرکالری سالم و طبیعی باشد به همان میزان باید از آنتی اکسیدان های طبیعی مانند سبزیجات خام زیاد استفاده کنند، همین طور از مصرف ادویه جات و غذاهای تند و محرک هایی مانند قهوه کمتر استفاده کنند.

دسته دوم، افرادی هستند که اختلال در خوردن دارند. این افراد اصطلاحا کم اشتها یا کم غذا هستند. رژیم این افراد باید به نوعی طراحی شود که به مرور عادت های غذایی شان اصلاح شود تا در طولانی مدت احساس نیازشان با نیاز واقعی شان منطبق و در نتیجه کمبود وزنشان جبران شود.