با اینکه بیش از نیم قرن از فعالیت های هنری ام در عرصه تئاتر می گذرد اما من هم از جمله افرادی هستم که بهره بسیاری از ترجمه و پژوهش های «فرهاد ناظرزاده کرمانی» برده ام. البته این آشنایی هیچگاه مستقیم نبوده چراکه اغلب اوقات رابطه ما اهالی فرهنگ و کتاب از طریق نوشته هایمان است. با این حال در خاطرم هست که سال ها قبل به سراغ یکی از مجموعه نمایشنامه هایی رفتم که او ترجمه کرده بود.

مجموعه نمایشنامه هایی از نویسندگان مصری که بر اساس آن تله تئاتر«دفینه گندم» را با همکاری دوستانی همچون داوود رشیدی و علی عمرانی برای تلویزیون ساختیم. همان موقع بود که تازه متوجه شدم شاخصه کار ناظرزاده کرمانی تنها پژوهش هایی که در عرصه تئاتر انجام داده و نوشته نیست و او در ترجمه هم زحمات بسیاری کشیده است.

همه آنهایی که ناظرزاده کرمانی را می شناسند می دانند که او بحق استادی تمام و کمال است. من هیچگاه در کلاس های درس او حضور نداشتم اما آن طور که در عالم همکاری درباره اش شنیده ام گویا در کلاس درس هم استادی با دقت است که برخلاف برخی، خساستی در انتقال علم و دانش خود به دانشجویان به خرج نمی دهد.

هر چند که آن سال هایی که ایشان سرحال تر بود بیشتر در کلاس های درس حاضر می شد. به یاد دارم که انتشارات نمایش سال ها قبل کتاب هایی از ناظرزاده کرمانی با عنوان های نظریه پردازی و شیوه پردازی در تئاتر منتشر کرد. کاری که او با انتشار این آثار در تئاتر انجام داد بی شک نخستین اقدامی بود که در کشورمان رخ می داد.

جوانان علاقه مندی که خواهان فعالیت در عرصه تئاتر هستند شاید جالب باشد که بدانند ناظرزاده کرمانی نظرجالبی هم درباره زبان فارسی دارد. او برخی اصطلاحات فارسی را وارد ادبیات نمایشی کرده که تا پیش از آن یا وجود نداشته اند یا کاربردی نداشته اند.

با این حال به گمانم باید قدری صبر کرد و دید این اصطلاحات جا می افتند و مورد استفاده همگان قرار می گیرند یا همچون برخی واژه های پیشنهادی فرهنگستان زبان و ادب به دست فراموشی سپرده می شوند.