پس از آنکه خسروپرویز از سرشت ناپاک فرزند خویش به حصر در خانه ای افکنده شد، آنانی که قلبی در سینه داشتند که به مهر می تپید، این نامردمی را برنتافتند؛ خرادبرزین سالخورده، مردی که دیرینه سالی در خدمت پرویز بود و او را از چنگال بهرام چوبینه به گونه ای زیرکانه نجات داده و بهرام را از میان برداشته بود؛ همراه با شخصی به نام اشتاد، پیام شیرویه را که همه بهانه و فسانه بود، برای خسرو برد و پاسخ های خردورزانه خسرو را برای شیرویه که اکنون بر اورنگ شهریاری تکیه زده بود، بیاورد، به گونه ای که شیرویه از دریافت پاسخ های پدر سخت بگریست. خسرو برای شیرویه پیام فرستاد که سرزمینی برایت به جای گذاشته ام آباد با مردمانی