نویسندگانی هستند که حتی از بی اهمیت ترین اتفاق ها و موضوعات نوشته ای خواندنی خلق می کنند. گابریل گارسیا مارکز یکی از این نویسندگان است و این هنر او در یادداشت های مطبوعاتی اش تمام و کمال عیان است. یادداشت هایی که در آنها گرم دهانی و نقل شیرین مارکز قصه گو همان کششی را برای خواننده دارد که قصه های مارکز، همچنان که در قصه های او هم حضور مارکز روزنامه نگار را می توان تشخیص داد. مارکز نویسنده ای است که خوب می داند چطور از روزنامه نگاری به سود قصه نویسی و از قصه نویسی به سود روزنامه نگاری کمک بگیرد. او با مهارت حتی بی سوژگی را هم به سوژه ای برای نوشتن بدل می کند، چنان که در یادداشتی با عنوان «سوژه؛