گاهی اوقات دانشمندان فسیل هایی چندمیلیون ساله کشف می کنند که بسیار عجیب و غریب بوده و در هیچ یک از دسته بندی های رایج حیوانات ما قبل تاریخ قرار نمی گیرند. به گزارش یک پزشک، اندام این حیوانات یا گیاهان بسیار مرموز و غیر معمول است که شبیه هیچ موجود شناخته شده تاکنون یا حتی موجودات زنده نیست. «تولی مانستر» (Tullimonstrum یا Tully Monster) یک فسیل 300میلیون ساله مرموز است که در منطقه Mazon Creek ایلینویز آمریکا کشف شده و سال هاست فکر دانشمندان را به خود مشغول کرده است. در نگاه اول به نظر می رسد این فسیل متعلق به حیوانی باریک با اندامی طولی بوده است؛ ولی دقیقا در جایی که انتظار دارید دهان حیوان باشد، اندامی نازک، باریک و طولانی شبیه یک گردن دراز مشاهده می کنید که در انتها به یک جفت چنگک ختم می شود. چشمان این موجود هم از بدنش بیرون زده و شبیه شاخک های برخی حشرات هستند. هنوز دانشمندان نتوانسته اند تشخیص دهند تولی مانستر یک موجود مهره دار و دارای ستون فقرات مانند پستانداران، پرندگان، خزندگان و ماهی ها است یا یک موجود بی مهره و بدون ستون فقرات مانند حشرات، سخت پوستان، اختاپوس ها و نرم تنان دیگر است. این یک معمای بزرگ است که دانشمندان سال هاست مشغول حل آن هستند و در هر مطالعه و تحقیق، گروهی از دانشمندان به نتایج جدیدی می رسند که فرضیه های قبلی را رد می کند؛ مثلا گروهی از دانشمندان در سال 2016 ادعا کردند معمای فسیل تولی مانستر را حل کرده اند و با قطعیت گفتند یک موجود مهره دار است.

اکنون، گروهی دیگر از محققان در یک مطالعه جدید به این نتیجه رسیده اند که تولی مانستر می تواند جزء گروه بی مهره ها هم قرار بگیرد. در حقیقت، شواهدی پیدا کردند که نشان می دهد اجزای بدن او به بی مهره ها هم نزدیک است. اولین بار فسیلی از تولی مانستر در دهه 1950 از سوی یک جمع کننده فسیل های تاریخی موجودات به نام فرانسیس تولی (Francis Tully) کشف شد. از همان زمان، دانشمندان درگیر طبقه بندی این موجود هستند و نمی دانند دقیقا چه جور جانوری است. این مسئله سال ها طول کشید تا فسیل جدیدی از این موجود در ایلینویز کشف شد. دانشمندان براساس برخی شواهد و آثار ظاهری فسیل ها تصور می کردند جزء مهره داران است؛ مثلا خطی در طول بدن او هست که شاید مربوط به ستون فقراتش باشد. همین طور بدن باریک و طولانی آن به همراه پنجه های عجیب، دهان چنگکی، آثاری از روده و نظایر آن نشان می دهد که ظاهرا مهره دار بوده است. در تحقیق سال 2016 نیز روی رنگدانه های درون چشم تولی مانستر که نوعی ملانوزوم هستند، تاکید شد؛ چون از نظر اندازه و ساختار دقیقا مشابه چشم های مهره داران است. تحقیقات جدید نشان می دهد که چشم برخی از بی مهره ها مانند ماهی های مرکب و اختاپوس ها نیز چنین ملانوزوم هایی دارند.

برای این تحقیق از نوعی شتاب دهنده ذرات به نام سنکروترون استفاده شده است که در دانشگاه استنفورد کالیفرنیا قرار دارد. این شتاب دهنده ذرات به دانشمندان امکان تجزیه شیمیایی فسیل های بسیار قدیمی را می دهد. شتاب دهنده با تابش شدید اشعه به فسیل که نوعی بمباران اشعه ای است، موجب برانگیخته شدن عناصر موجود در فسیل می شود. وقتی فسیل برانگیخته می شود، اشعه ایکسی از خود ساطع می کند که نشان دهنده مواد تشکیل دهنده آن است. دانشمندان در تحقیق اخیر به همین روش موفق شدند به برخی عناصر درون چشم تولی مانستر پی ببرند. در ابتدا متوجه شدند که در رنگدانه های ملانوزوم چشم تولی مانستر مقدار زیادی ماده «مس» وجود دارد. در فسیل های نرم تنان و بی مهره های بخش Mazon Creek نیز این ماده مس دیده شده است. از سوی دیگر، آنها متوجه وجود ماده «روی» هم در ملانوزوم ها شدند که بیشتر در مهره داران یافت می شود. دانشمندان با تجزیه و تحلیل شیمیایی چشم تولی مانستر دریافتند که این جانور می تواند بدون مهره هم باشد و تحقیقات سال 2016 را که می گوید مهره دار است، رد می کند. تحقیقات روی فسیل تولی مانستر هنوز ادامه دارد و دانشمندان در شگفتی هستند که واقعا این موجود چه ساختار و اندامی داشته و جزء کدام گروه جانوران است.

https://theconversation.com