سخت است آقا! سخت! این که نوشتن پشت صحنه درست در روزی به تو واگذار شود که هیچ اتفاق قابل وصف و بامزه و بانمکی در تحریریه نیفتاده و صرفا همین طور صدای تایپ و خوردن انگشت های مشتی خبرنگار روی صفحه کلید است که چپ و راست به گوش می رسد. البته اگر نخواهم دروغ گفته باشم صدای معاون سردبیر هم دارد به گوش می رسد که سر میز گروه رسانه رفته و دارد درباره کرباسچی و بودجه و توییت علیز صحبت می کند. ربطش با خودتان! کمی آن طرف تر از آن سوی تحریریه هم صدای همهمه طوری از میز ورزشی بلند است که خب واضح و شفاف نیست و طبعا هم نباید از ما انتظار داشته باشید که بفهمیم دوستان دارند چه می گویند.