شاید یک روز به این نقطه برسید و شاید هم رسیده باشید، منظورم نقطه ای است که صبرتان لبریز می شود و دیگر در نظر دیگران آدم دوست داشتنی و مهربانی نیستید، از نظر دیگران پرخاشگر و غیرقابل کنترل به نظر می آیید، اما آنها جای شما نیستند. آنها نمی دانند که بر شما چه گذشته و اساسا خودشان چقدر در این تمام شدن صبرتان مقصرند. با این حال تصور می کنم، زندگی انسان در دنیا آمیخته با مشکلات عجیبی است که اگر در مقابل آن بایستد و شکیبایی و مقاومت به خرج دهد، به یقین پیروز خواهد شد و اگر ناشکیبایی کند و در برابر حوادث زانو زند، هیچ گاه به مقصد نخواهد رسید.