احمدبن اسحاق گوید: بر امام حسن عسکری(ع) وارد شدم و می خواستم از امام بعد از او سوال کنم. امام(ع) قبل از سوال من فرمود: ای احمدبن اسحاق! خداوند زمین را از زمان خلقت آدم تا روز قیامت از وجود حجت خالی نمی گذارد و به وسیله اوست که بلا را از اهل زمین دور می گرداند، باران می بارد و برکات زمین ظاهر می شود.

عرض کردم: یا ابن رسول الله: امام بعد از شما کیست؟

امام(ع) با عجله برخاست و داخل اتاق دیگر شد و در حالی که بچه سه ساله ای که همانند ماه شب چهاردهم زیبا بود را بر دوش داشت بازگشت و فرمود: ای احمد اگر نزد خداوند و ما دارای ارزش و مقامی نبودی فرزندم را به تو نشان نمی دادم، او هم نام رسول الله(ص) است که زمین را پر از قسط و عدل می کند همان گونه که پر از ظلم و جور شده است.

ای احمد! مثل او در این امت مثل حضرت خضر و ذوالقرنین است. به خدا قسمت غیبتی می کند که هرکس جز آن که خداوند او را بر امامتش ثابت و استوار نگاه داشته است و توفیق دعا برای تعجیل در فرج او داده است از اعتقاد به او منحرف می گردد.

عرض کردم: مولای من! آیا نشانه هایی دارد که قلبم به آن مطمئن شود؟

در این هنگام کودک سه ساله با زبان فصیح عربی گفت: انا بقیه الله فی ارضه و المنتقم من اعدائه.

من بقیه الله در زمین و انتقام گیرنده از دشمنان خدا هستم.

احمدبن اسحاق گوید: من در حالی که بسیار خوشحال بودم از محضر امام(ع) خارج شدم و روز بعد خدمت او رسیدم و عرض کردم: از لطفی که دیروز به من کردید بسیار مسرور شدم، اما بفرمائید سنتی از خضر و ذوالقرنین در او چیست؟ امام(ع) فرمود: طولانی شدن غیبت اوست.

عرض کردم: یا ابن رسول الله غیبت او طولانی می شود؟

فرمود: قسم به پروردگارم اکثر معتقدین به او از امامتش برمی گردند و کسی جز آنکه در عهد ولایت ما پا برجاست و ایمان در قلب او نوشته شده است و با روح الهی تایید شده است ثابت قدم نمی ماند.

ای احمد! آنچه به تو گفتم سری از اسرار الهی است، از دیگران مخفی بدار و از شکرگزاران باش که با ما در علیین بهشت خواهی بود