هر کتاب، مقاله یا نوشته‎ای را می‎توان گفت وگویی درونی و ذهنی میان نویسنده با خودش در نظر گرفت، اصولا تفکر و اندیشیدن، گونه‎ای گفت وگوست، گفت و شنودی میان ساحت‎های متفاوت و گاه متعارض وجود انسان، یعنی ساحت باورها و اندیشه‎ها و ساحت احساسات و عواطف و ساحت خواسته‎های متفاوت که در نهایت به شکل گفتار و نوشتار، ظهور و بروز می یابد. این گفت وگو گاهی به نحو آشکار و صریح و در قالب گفت وگو عرضه می‎شود.

یعنی نویسنده یا گوینده آرا و اندیشه‎هایش را به صورت گفت وگویی میان چند شخصیت تخیلی بیان می‎کند. حالا بسته به اینکه گوینده یا نویسنده چقدر توانسته میان اندیشه‎های متفاوتی که در ذهن دارد، یک آشتی برقرار