باورش کمی سخت است که فقط در ایالات متحده سالانه تقریبا 76میلیون مورد مسمومیت غذایی رخ می دهد که حدود 5000مورد آن منجر به مرگ می شود. طبیعتا در کشورهای در حال توسعه یا توسعه نیافته بروز مسمومیت غذایی به نسبت جمعیت بسیار بیشتر از این ارقام است. باید دانست که در صورت مراجعه به موقع به مراکز درمانی می توان از اکثر قریب به اتفاق موارد مرگ ناشی از مسمومیت غذایی پیشگیری کرد. اما گاهی فرد مبتلا علائم بیماری را جدی نمی گیرد و مراجعه دیرهنگام به مراکز درمانی سلامت وی را به خطر می اندازد.

دل درد، اسهال، تهوع و استفراغ شایع ترین علائم مسمومیت غذایی هستند که معمولا طی یک یا حداکثر دو روز پس از مصرف غذای آلوده ظاهر می شوند. در اغلب افراد در صورتی که علائم یادشده خفیف باشند می توان با دریافت مقادیر کافی مایعات نظیر آب، سوپ، و آب میوه علائم را کنترل کرد تا بهبود خودبخودی و بدون درمان دارویی حاصل شود، البته در صورت تداوم یا تشدید علائم پس از گذشت یک یا دو روز، باید به مراکز درمانی مراجعه کرد و از درمان دارویی به صورت خودسرانه پرهیز کرد.

سالمندان، کودکان، زنان باردار و افراد مبتلا به نقص سیستم ایمنی جزو گروه های آسیب پذیر بوده و لذا به محض مشاهده اولین علائم مسمومیت، باید بدون درنگ به مراکز درمانی مراجعه کنند. در اندکی از موارد، علائمی نظیر سرگیجه، تاری دید، عدم تعادل، عدم توانایی بلع غذا، ضعف عضلانی و... بروز می کنند که بسیار خطرناک بوده و فرد مبتلا فورا باید توسط پزشک درمان شود. احتمال بروز مسمومیت غذایی در اثر مصرف مواد غذایی تازه کمتر است و اکثر موارد به دلیل مصرف غذاهای مانده از چند روز قبل رخ می دهد. به همین علت بهترین حالت آن است که حتی المقدور کل یک وعده غذایی در یک روز طبخ و مصرف شود و چیزی از غذا باقی نماند؛ اما این کار اغلب امکان پذیر نبوده و بنابراین باید دقت کرد که باقیمانده غذای پخته شده را حداکثر دو ساعت می توان خارج از یخچال نگهداری کرد و باید در اسرع وقت به یخچال منتقل شود.  همچنین گرم کردن باقیمانده غذا برای مصرف مجدد باید طوری باشد که کل محتوای ظرف غذا به طور کافی داغ شده تا به دمای حداقل 75 درجه سانتیگراد برسد. گفتنی است معمولا باقیمانده وعده های غذایی بسته به نوع غذا حداکثر 48 تا 72 ساعت در یخچال قابل نگهداری هستند.