«نقد، خوب است»، «انتقاد باید آزاد باشد»، «مردم باید بتوانند به راحتی از هرکسی نقد کنند»، «انتقاد باید سازنده باشد»؛ اینها جملات کلیشه ای است که بارها از سوی مقامات و مسئولان کشور مطرح شده است. هرچند در اصل وجودی نقد، تردیدی نیست، اما قصد دارم که با زبان دیگری به این موضوع بپردازم.

متاسفانه گاهی تعریفی از نقد به میان می‎آید و همه تصورات را به این سمت سوق می ‎دهد که تنها می‎توان به قوه مجریه کشور انتقاد کرد. در واقع در کشور به غیر از رئیس جمهور، وزرا، مدیران، استانداران و کسانی که حکمی از سوی دولت گرفته‎اند، به هیچکس دیگری نمی‎شود انتقاد کرد. نمی‎خواهم که فوری ذهن را به سمت برخی نهادها