اخیرا روند استیضاح های سریالی از سوی برخی نمایندگان عضو مجلس شورای اسلامی کلید خورده است. به نظر می رسد جریانی که با دولت اختلاف سلیقه سیاسی دارد، به دنبال مشکل آفرینی است که اگرچه موضوع جدیدی هم نیست اما هر بار در بزنگاه هایی تکرار می شود. این جریان اساسا در نظر نمی گیرد که مشکل مردم با استیضاح وزرا، آن هم در چنین شرایط اقتصادی، سیاسی و اجتماعی حل و فصل نخواهد شد. آنها بدون در نظر گرفتن شرایط موجود به سراغ وزرایی می روند که اتفاقا جزء وزرای قوی و موثر دولت بوده و هستند و عملکرد قابل قبولی داشته اند.

به نظر می رسد این استیضاح ها یک بگومگو و بکش مکش جناحی و سلیقه ای است و این جریان سعی دارد مردم را سرگرم نگه دارد. این در حالی است که از مجلس گرفته تا دولت و سایر نهادهای حاکمیتی امروز باید دست به دست هم دهند و مشکلات مردم را حل کنند. با این حال به جای حل مشکلات مردم آنچه به چشم می خورد، انداختن مشکلات بر گردن دیگری و دیگران است. هیچ کس نمی خواهد مسوولیت اقدام و عمل و تصمیمی را برعهده بگیرد؛ مجلس بر گردن دولت، دولت بر گردن نهادی دیگر و... می اندازد و به این ترتیب نه تنها مشکلات حل نمی شود؛ بلکه مشکل آفرینی نیز اتفاق می افتد و آنچه باقی می ماند تنها مشکلات مردم است. این روند تنها بر این تفکر از سوی مردم دامن می زند که حاکمیت به فکر رتق و فتق امور نیست و تنها این مردم هستند که هزینه رقابت های سیاسی را می پردازند.

قراین و شواهد نشان می دهد که جریانی از تندروهای مجلس به دنبال سوءاستفاده از شرایط ایجاد شده و سقوط دولت است؛ گروهی که اتفاقا خود بانی مشکلات بزرگی برای کشور بوده و هستند. آنها یک لحظه هم به این فکر نمی کنند که بودن یا نبودن روحانی چه مشکلاتی ایجاد می کند؛ گویا از منبع یا منابعی دستور گرفته و صرفا آن دستورات را اجرایی می کنند. این در حالی است که سرگرم شدن به این دست از رقابت های جناحی و سیاسی باعث انباشتگی شدید مشکلات مردم می شود که عاقبت خوشی برای حاکمیت نخواهد داشت. تخریب و تضعیف روحانی به هر قیمت مشکلات مردم را حل نخواهد کرد. متاسفانه تنها چیزی که این گروه از آن استفاده نمی کنند عقلانیت سیاسی به نفع مردم است.