دوقطبی کردن یکی از شگردهای رسانه های جمعی برای برهم زدن قواعد بازی، دستکاری در افکار عمومی و تضعیف سرمایه اجتماعی برای به حاشیه راندن مسائل اصلی جامعه است. کانون های قدرت به ویژه در ایام انتخابات با کنشگری بر بال رسانه های جمعی و با کاربست تاکتیک جنگ روانی دو قطبی کردن، درصدد حداکثر کردن منافع با کمترین هزینه هستند. با کاربست تاکتیک دوقطبی کردن، پاره ای از اصحاب سیاست، موج های مصنوعی در عرصه عمومی به راه انداخته و دستیابی به قدرت را هموار می کنند. دوقطبی کردن، موجب حرکت از مدار عقل به مدار احساسات و هیجانات با هدف تامین منافع باندهای سیاسی است. دوقطبی هایی هستند که در کشور بزرگی مانند ایران