در آستانه ششمین سالگرد رحلت استاد ارجمند، سیدعلی اکبر پرورش قرار داریم. یاد ایشان در دل های ما، همکاران و دوستان وی زنده است. 

عاش سعیدا و مات سعیدا.

شخصیت آقای پرورش چند بعدی بود. او هم انقلابی بود، هم عارف، هم مفسر، هم استاد ادبیات، 

هم سیاستمدار و از همه مهم تر، ولایتمدار. خوب خاطرم هست اوایل کار روزنامه که دوران پرالتهابی را ازنظر سیاسی می گذراندیم، جایگاه ایشان چقدر موثر و آرامش بخش بود. بنده، حاج آقا عسکراولادی، آقای توکلی، آقای پرورش و برخی دیگر از دوستان در دولت اول آقای مهندس موسوی حضور داشتیم و مخالف مواضع اقتصادی آقای موسوی و دوستان به اصطلاح چپ وی بودیم. مواضع اقتصادی ما مورد تایید اساتید جامعه مدرسین حوزه علمیه قم مثل آیات آذری، قمی، راستی کاشانی، خزعلی، شرعی و... بود. آن زمان صداوسیما و روزنامه های موجود، یک طرفه مواضع اقتصادی مهندس موسوی را تبلیغ می کردند و علیه ما موضع داشتند. کسانی که ذکر نام آن ها رفت، تصمیم گرفتند روزنامه ای داشته باشند که به ویژه مواضع آن ها را درزمینه اقتصادی تبیین و منتشر کند. روزنامه «رسالت» مقارن اواخر دولت اول مهندس موسوی و آغاز دولت دوم وی انتشار یافت. تحلیل های اقتصادی روزنامه «رسالت» مقابل مواضع دولت موسوی و در جهت مخالفت با آن بود. نخست وزیر و دولت نقدهای روزنامه «رسالت» را برنتابیدند و شکایت نزد حضرت امام (ره) بردند. داب حضرت امام(ره) هم این بود که از دولت حمایت کند که بتواند ماموریت خود را به انجام رساند.

یک بار حضرت امام(ره) در سخنرانی عمومی خود بدون ذکر نام «رسالت»، به ما تشر زدند و خواستند نقدهای خود را نسبت به دولت در آن شرایط متوقف کنیم. این مسئله منجر به بحث های داغی در تحریریه «رسالت» شد. برای بعضی اعضای تحریریه، پذیرش تشر امام(ره) خیلی سخت بود. بعد از بحث های طولانی، آنچه جمع بندی شد، اعلام ولایت پذیری و استقبال از تشر حضرت امام(ره) و لبیک صریح به حضرت ایشان بود.

این ماموریت به عهده آقای پرورش گذاشته شد و ایشان با قلم روان، شیوا و جذاب خود فردای آن روز سرمقاله ای نوشتند و به این طریق به حضرت امام(ره) لبیک گفتیم و باب نقد دولت را تا پایان جنگ بستیم.  جمله زیبایی که از مرحوم پرورش در جلسات تحریریه روزنامه به یادم مانده، این است که می گفت: «امروز با اطاعت از ولی فقیه در هر شرایط باید تمرین کنیم تا وقتی امام زمان(عج) تشریف آوردند، بی چون وچرا از ایشان تبعیت کنیم.»