به دنبال اتفاقاتی که در هفته های اخیر شاهد بوده ایم، جامعه ایرانی در موقعیتی اضطراری قرار گرفته است. شرایطی که ریشه و تبار آن خواه ناخواه به سیاستگذاری ها و برنامه ریزی های اقتصادی، اجتماعی، سیاسی و حتی فرهنگی حاکمیت پیوند می خورد. اینکه می بینیم مردم به بازخوانی دوباره وقایعی که طی این دهه ها رخ داده مشغول هستند یا به بازنشر آنها در فضای مجازی می پردازند، اتفاق عجیبی نیست؛ وقتی جامعه در موقعیت شوک قرار می گیرد طبیعی است که حافظه جمعی دست به تداعی دوباره همه شوک هایی بزند که در فواصل زمانی نه چندان دور تجربه کرده است. در این بین حتی رسانه های جهانی نیز شروع به بازنمایی این وقایع می کنند و همین