هر دو امپراتوری [هند و چین] حول یک واحد اساسی می چرخیدند: یعنی دولت های «ماگادها» و «چین». دولت «چین» سزاوار آن است که دولت راستین نامیده شود چرا که بسیاری از ویژگی های نظام دولتی مدرن را که ماکس وبر توضیح داده، دارد. نخبگان موروثی که دولت را اداره می کنند در جنگ های رخ داده طی قرون جان خود را از دست دادند و تازه واردانی جایگزین آنها شدند که بر مبنای کاملا شخصی انتخاب می شدند. دولت «چین» حقوق مالکیت سنتی را از طریق نسخ «نظام توزیع زمین» [یا نظام مزرعه چاهی] واژگون کرد. دولت «هسته»ای ماگادها هم ظاهرا هیچ ویژگی مدرنی در این زمینه نداشته است. عضوگیری در نظام اداری دولتی کاملا موروثی بود و به شدت از سوی نظام کاست محدود شده بود.