رشته تاریخ در کشور ما، از تحولاتی که در جهان رخ داده، عقب است. از این رو، باید دانش تاریخ و حوزه مطالعاتی تاریخ را بویژه در دپارتمان تاریخ با ادبیاتی که در این زمینه تولید شده است، همگام کنیم. اگر بگویم که سطح کلی و معدل کار در دپارتمان های تاریخ ما از تحولات قرن بیستم هم عقب تر است، سخن به گزاف نگفته ام!

نیازها، ضرورت ها و خلاهایی در دانش تاریخ احساس می شود. در این فضا «ترجمه» راهی است که به واسطه آن می توانیم با جهان و به طور مشخص تر جهان آکادمیک ارتباط برقرار کنیم. از رهگذر ترجمه می توانیم در حوزه مربوط به خودمان ابتدا آنچه را که رخ داده تصاحب کرده و در این میراثی که در جهان وجود دارد، به نحوی سهیم شویم و خود را به نقطه ای برسانیم که رشته تاریخ هم اکنون در آن باید قرار می داشت و بعد از آن، دست به تولیدات داخلی بزنیم.