مسائلی که در چند روز اخیر اتفاق افتاد، از شهادت سردار حاج قاسم سلیمانی، تا حادثه کرمان و جان باختن تعدادی از هموطنان مان و در نهایت عزیزانی که در حادثه هواپیمای مسافربری به رحمت خدا رفتند، همه مصیبت هستند؛ و طبق کلام قرآن و آیه «انا... و اناالیه راجعون»، این مصیبت، بازگشتی معنوی به خداست.

در چنین شرایطی، مومنان حقیقی، کسانی هستند که وقتی با مصیبتی روبه رو می شوند، می گویند ما از خدا هستیم و به خدا برمی گردیم. یقینا اگر انسان، به این حرف نه فقط بر زبان که از ته دل و اعماق وجود، باور داشته باشد، خداوند صبر و شکیبایی به او می دهد؛ کسانی که خداوند رحمت خودش را بر آنها نازل می کند و صبر و شکیبایی، بزرگ ترین رحمت است.

در حقیقت، کاری که ما در مقابل چنین مصیبت هایی می توانیم بکنیم این است که خودمان را به ریسمان محکم الهی ببندیم که اگر این کار را کردیم، می توانیم مصیبت هایی بسیار بزرگ را تحمل کنیم. همان طور که اهل بیت(ع) هم همین بودند؛ به واسطه این باور، مورخین نوشته اند که اباعبدا... الحسین(ع)، در سخت ترین مصیبت ها و در روز عاشورا، زمانی که به لحظات شهادت نزدیک تر می شد، چهره اش شکوفاتر و نورانی تر می شد و این نشان دهنده اوج ارتباط و اتصال یک انسان با خدای خودش است.

طبق آیه، «یا ایتها النفس المطمئنه ارجعی الی ربک راضیه مرضیه» که می گوید ای نفس مطمئن شده، برگرد به سوی پروردگارت در حالی که هم راضی به قضا و قدر هستی و هم مورد رضایت و پسند خداوند قرار گرفتی؛ می توانیم متوجه بشویم که پیوند با خدا، تنها راه حفظ روح و جان و ایمان است. بهتر است در این روزها، حواسمان جمع باشد که تحت تاثیر القائات شیطانی قرار نگیریم که بهترین راه، استعاذه و همان پناه بردن به خداوند است. ذکر صلوات، تسبیحات اربعه، خواندن سوره هایی از قرآن، مانند الرحمن، واقعه و یاسین قطعا می تواند در آرامش بخشی به روح و جان همه انسان ها موثر باشد. بهتر است برای درگذشتگان هم نماز بخوانیم و ثواب آن را به روح پاک شان هدیه کنیم. شاید تنها راه هایی که این روزها بتواند آرام مان کند، همین باشد.