شهادت سردار سلیمانی و جمعی از فرماندهان نظامی دل آزادی خواهان و مسلمانان کشورهای مختلف را به سوگ نشاند. ما دست کم از دو جنبه به این سردار مدیون هستیم: اعتدال سیاسی و ایثاری که برای مردم ما امنیت به بار آورد. حادثه اسف بار فوق نقطه عطفی در سیاست داخلی، سیاست خارجی و مسائل منطقه ای محسوب می شود. بدون تردید این عملیات تروریستی ابعاد مختلفی خواهد داشت که در ادامه به برخی از آنها اشاره می شود:

1- از نظر حقوق بین الملل، بدون تردید این عملیات مصداق تروریسم دولتی است. 

2- ترامپ نشان داد که برخلاف شعار چند روز پیش خود که مدعی بود به سمت و سوی جنگ نمی رود، سیاست های متناقضی در پیش گرفته است. از یک سو، بخشی از نیروهای خود را از عراق خارج می کند و شعار انزوا گرایانه سر می دهد و از سویی دیگر، آتش جنگی را برمی افروزد که دامنه و نتایج شاید تحت کنترل خودش هم نباشد. هیئت حاکمه آمریکا در این جنایت همسو و هم نظر نیستند. 

3- دولت آمریکا نشان داد که عملا تمایلی به مذاکره و حل و فصل مسائل با ایران ندارد. بعید به نظر می رسد در یک سال باقی مانده او (و چهار سال بعد اگر رئیس جمهور بماند)، دیپلماسی صلح به سرانجامی برسد. پایان دیپلماسی می تواند به معنای آغاز جنگ و ابعاد جدیدی از درگیری باشد؛ امری که بیش از همه اسرائیل را خشنود خواهد کرد. 

4- بدون شک موجی از احساسات ضد آمریکا در ایران و منطقه غرب آسیا و دیگر کشورهای جهان به راه خواهد افتاد که مسئول اصلی آثار و نتایج آن کسی جز دستگاه سیاست خارجی ترامپ نخواهد بود. طبیعی است که شهادت شخصیت های برجسته ای مانند سردار سلیمانی موج نفرت و انتقام را در مردم ایران و جهان برانگیزاند.

5- باید دید که آیا این عملیات به معنای «مکانیسم ماشه» است و یک سلسله عملیات نظامی، امنیتی و تروریستی را به دنبال خواهد داشت یا نه.