پروژه های عمرانی، کیفیت زندگی مردم را تحت الشعاع قرار می دهند. فرقی نمی کند شمال شهر ساخته شوند، مرکز یا جنوب، چه پالادیوم باشند، چه پل گیشا و چه اتوبان صدر! مردم از اجرای آنها زمانی مطلع می شوند که تصمیم ها نهایی شده است. نتیجه اما می ماند برای ساکنانی که باید هر روز با ترافیک، جای پارک، سر و صدا و آلودگی هوای آن دست و پنجه نرم کنند. وقتی صدای اعترض ها و گلایه ها هم بالا می رود، بحث ارزیابی اجتماعی و نظرسنجی به میان می آید، قول و قرارهایی هم گذاشته و وعده وعیدهایی هم  داده می شود، اما با اصلاحات جزئی نمی توان بار سنگین تبعات منفی یک پروژه را از دوش مردم برداشت.