گروه اجتماعی: در میان چهره های عالم سیاست، بوریس جانسون، نخست وزیر بریتانیا و جرمی کوربین، رهبر حزب کارگر این کشور شهرت بسیار دارند، هم در دنیای واقعی و هم در فضای مجازی. توییتر برای هر دو چهره و رقیب سیاسی ابزاری بوده است برای بیان نظرات و اختلافات سیاسی شان و بیش از هر وقت در زمان انتخابات. هشتگ زدن در سازوکار کمپین های تبلیغاتی و اظهارنظرهای سیاسی آنها اغلب با حساب و کتاب استفاده می شوند؛ برای تشویق به حضور در انتخابات به نفع حزب محافظه کار یا حزب کارگر. این مهم ترین نکته حضور این چهره ها در فضای مجازی است؛ توییتر وسیله ای است برای بیان روشن تر منافع و استانداردهای حزب. توییتر جای درددل کردن سیاسی نیست.

از میان اعضای دولت بریتانیا جز دو- سه مورد، باقی اعضا همه حساب توییتر دارند و به نظر می رسد حضور در این فضا برای آنها به معنای بخشی از حضور سیاسی و حرفه ای آنها همگام با دنیای غیرمجازی است. این حساب ها هم اغلب هنگام انتخابات بیشتر از سایر مواقع فعال هستند و استفاده هشتگ در آنها هم محدود و اغلب در زمان انتخابات معنا پیدا می کند. در سایر موارد، هر وزیر بنا بر سازوکار وزارتخانه اش از این بستر برای نشر گزارش های رسانه ای و ویدئوهایی از خود در حال توضیح دادن در مورد دیدارها و پیشرفت های حوزه کاری خود، استفاده می کند. حفظ زبان رسمی، پرهیز از قرار دادن اسمایلی (شکلک های خندان و گریان و غیره) جز در موارد بسیار نادر، یکی از نقاط اشتراک توییت های مقامات رسمی است. اما تمام اینها به این معنا نیست که زبان تلخ و گزنده در میان کاربران سیاستمدار توییتر دیده نمی شود. تفاوت این نقدهای تند و تیز اما در این است که مخاطب آنها روشن، با ذکر اسم و دلیل مورد نقد قرار می گیرد. توییتر برای کسانی مانند بوریس جانسون، جرمی کوربین و اعضای محافظه کار دولت بریتانیا حکم امتداد همان شخصیت های سیاسی و رسانه ای روزمره شان را دارد.