مهم ترین عامل کارآمدی مجالس در ایران، حضور نمایندگانی است که فرآیند سنجش شایستگی آنان برای پذیرش وکالت ملت، مسیر کاندیداتوری تا صندوق رای را بدون حب و بغض‎های سیاسی طی کند. آنانی که در پایان این مسیر ردای نمایندگی مردم را بر تن می‎کنند، نه تنها از تخصص لازم در عرصه‎های قانونگذاری و نظارت برخوردار هستند بلکه در عین حال جسارت و توانایی بیان نظرات و انتقال خواست مردم را هم دارند. وجهه همت این نمایندگان برای رسیدن به پارلمان، نه دستیابی به شهرت و منافع مالی حاصل از رانت، بلکه برآورده ساختن نیازهای مردمی است که نمایندگان‎شان را زبان گویا و چشم بینای خود می‎دانند.