هنگامی که زال، این مظهر خرد در شاهنامه از کوه و آشیان سیمرغی به ایرانشهر می آید، به منظور ارزیابی مورد پرسش و آزمون موبدان قرار می گیرد و سوالات گوناگون از او پرسیده می شود. از جمله درباره مرگ: «موبد چهارم از او پرسید؟»چهارم چنین گفت کان مرغزار/ که بینی پراز سبزه و جویبار / یکی مرد را تیز داسی بزرگ/ به سوی مرغزار اندر آید سترگ / همی بدرود آن گیاه خشک و تر/ نه بردار از او هیچ کار سر.» «زال پاسخ می دهد:  بیابان و آن مرد با تیز داس / کز او خشک و تر آید اندر هراس / تر و خشک یکسان همی بدرود/ و گر لابه سازی سخن نشنود/ دروگر زمان است و ما چون گیاه/ همانش نبیره همانش نیا/ جهان را چنین است ساز و نهاد/ که جز مرگ را کس ز مادر نزاد»