با توجه به وقایع یکی دو هفته اخیر در ایران، دولت های اروپایی و آمریکا نسبت به وضعیت فعلی و آینده حضورشان در منطقه احساس خطر کرده و بسیار نگران شدند؛ چرا که در منطقه یک نوع قیام و همبستگی منطقه ای با جریان مقاومت شکل گرفته است.

در یکی دو روز گذشته نیز شاهد بودیم سه کشور اروپایی اقدام به فعال کردن مکانیسم ماشه علیه ایران کردند و همزمان شاهد اظهارات نخست وزیر انگلیس درباره جایگزینی برجام با توافق ترامپی بودیم. پیش از آن هم سفیر انگلیس در تجمعی غیرقانونی در تهران حاضر شده بود و به این ترتیب به نظر می رسد خروج سفیر انگلیس از جمهوری اسلامی ایران بی ارتباط با این موضوعات نباشد.

بعد از اتفاقات چند روز اخیر و حضور سفیر انگلیس در تجمعات داخل ایران، مقامات کشورمان نسبت به عملکرد وی اعتراض کرده و حتی سفیر انگلیس را مستحق اخراج دانسته اند، اما به نظر می رسد دولت انگلیس براساس همان خوی تکبر و غرور خود تصور می کند نباید هیچ گاه مورد اعتراض قرار گیرد. این در حالی است که حضور سفیر انگلیس در یک تجمع داخلی در کشورمان مداخله آشکار در امور داخلی ایران و برخلاف اصول حاکم بر روابط دیپلماتیک است.

خروج سفیر انگلیس از ایران  در چنین شرایطی می تواند معانی مختلفی داشته باشد. از یک سو انگلیس متوجه شده است که نمی تواند موقعیت گذشته خود را در ایران داشته باشد و به همین دلیل از وضعیت خود راضی نیست و در عین حال هم خروج وی، رنگ اخراج از ایران را نگرفته و احتمالا در فرصت دیگری به ایران بر می گردد.

نکته دیگر این است که روابط دو کشور ایران و انگلیس در چند سال گذشته سرد و غیر فعال بوده است؛ بنابراین چنین وضعیتی چندان برای آنها خوشایند نیست، چرا که انگلستان می خواهد نشان دهد سفیر کشورش باید در ایران آزادی عمل داشته باشد، زیرا در غیر این صورت حضورش در کشورمان ضرورتی ندارد و در ضمن نباید کشوری به این موضوع اعتراض کند. از سوی دیگر خروج سفیر انگلیس از ایران می تواند در راستای  اقدامات بیشتری علیه کشورمان از جمله همان تصمیم سه کشور اروپایی در فعال کردن مکانیسم ماشه باشد.