سریال سازی هنری است که هر کسی نمی تواند در آن موفق باشد. سریال سازی متفاوت است با مستندسازی، برنامه سازی و حتی فیلمسازی و اگر دقت کرده باشید در شبکه های مطرح جهانی، سریال سازان متبحر بسیار متفاوتند از فیلمسازان سرشناس.

این که هر فیلمسازی به دلیل بیکاری و این که پیشنهاد مالی خوبی بهش رسیده به سمت سریال سازی می آید اصلا زیبنده نیست و اتفاقا حتی مینی سریال ها و سریال های روتین هم باید به آنهایی سپرده شود که تجربه این کار را دارند و به قول معروف این کاره هستند.

سریال خوب باید حرفی برای گفتن داشته باشد و دارای ساختار بصری جذاب باشد در غیر این صورت نمی تواند مخاطب را جذب کند و طبیعی است که فقط یک سریال ساز حرفه ای است که قادر است چنین سریالی بسازد.

اگر می بینیم در همه جای دنیا یک تیم برای ایده پردازی و ایجاد خلاقیت در داستان پردازی سریال ها به خدمت گرفته می شوند دقیقا به همین خاطر است یعنی آنها نمی خواهند حتی یک دلاری که صرف تولید می کنند به اتلاف برسد و از همین رو پروسه تحقیق و تالیف فیلمنامه ها را خیلی جدی می گیرند و اصلا هم عجله به خرج نمی دهند.

در اینجا دیده ایم پروژه هایی را که به میانه تولید می رسند و تازه یادشان می افتد که برنامه ای برای طراحی پایان بندی سناریو ندارند ولی در سریال سازی صنعتی محال است بدون سناریوی کامل کار را کلید بزنند. آنها ممکن است از پایان باز برای امتداد دادن و کسب سود بیشتر از یک برند دست زنند ولی کمتر پیش می آید که با داستان های رها و پادرهوا سریال بسازند. در تاریخ سریال سازی تلویزیون، فراوان کارگردان خوب و قابل اعتماد تربیت کرده ایم که برخی از آنان باعث شکوفایی شبکه خانگی و سینما هم شده اند ولی باید برنامه هایی بلندمدت برای استفاده از این کارگردانان داشته باشیم تا تمام کنداکتورهای مان مملو از سریال های جذاب باشد.