در اوایل قرن شانزدهم، در اوج عظمت امپراتوری عثمانی، یک فرآیند کاملا غیرمعمول تقریبا هر چهار سال یکبار رخ می داد. در تمام استان های بالکان این امپراتوری، گروهی از مقام ها پراکنده شدند و به دنبال پسران جوانی می گشتند که در فاصله سنی 12 تا 20 سال بودند. این امر به «دوشیرم» یا «عوارض جوانان مسیحی» معروف شد. این مقام ها متخصص قضاوت در مورد توان جسمی و روانی این مردان جوان بودند. این پسران در کاخ های استانبول و ادرنه عالی ترین آموزش های موجود در جهان اسلام را دریافت می کردند. مابقی به عنوان مسلمانان ترک زبان پرورش یافته و وارد سپاه معروف «ینی چری» می شدند که در کنار سلطان در نبردهای دائمی او در اروپا و آسیا می جنگیدند.