جمعی از معماران ایران در واکنش به سقوط هواپیمای اوکراینی و اتفاق های پس از آن بیانیه ای داده اند که در ادامه می خوانید: «روز چهارشنبه جمعی از هم وطنان مان در فاجعه ای بزرگ - سقوط هواپیمای اوکراینی- در خطایی نه تنها انسانی که همچنین اشتباهی ساختاری جان خود را از دست دادند و بهت و ناباوری و استیصال و خشمی که جامعه ایرانی را - در سراسر جهان- در خود فرو برده بود، با گفت وگوهای غیرشفاف و ضدونقیض مسئولان افزون شد. صبح روز شنبه 21 دی ماه، در اطلاعیه ای رسمی دلایل این فاجعه انسانی به اطلاع مردم رسید؛ و گویی هواپیمای اوکراینی بار دیگر سقوط کرد و هم وطنان مان بار دیگر چهره در نقاب خاک کشیدند و ما هزاربار دیگر در اندوه و بهت و خشم فرو رفتیم. تسلیت و ابراز همدردی واژه کوچکی است در برابر این درد. گاه حجم اندوه چنان عظیم است که واژه کم می آورد و ناچیز می نماید. گویا قرار نیست پرچم های سیاه از کوی و برزن و درودیوارهای این سرزمین پایین کشیده شوند. 

جان رفتگان را تاوان و درد ماندگان را تسکینی نیست. طبیعی ترین رفتار مسئولان مستقیم و غیرمستقیم این فاجعه اما - نه برای تسکینی که دست نخواهد داد، که برای جلوگیری از تکرار این فاجعه - این است که در گام اول استعفا و در گام دوم خود را در پیشگاه قانون قرار دهند تا نشان دهند در قبال عملکرد خود مسئول اند و جان آدمی در این سرزمین هنوز چنان و چندان بی ارزش نشده. کمترین کار، تشییع عمومی پیکر سوختگان این فاجعه در خیابان های اصلی شهرهای زادگاه یا محل سکونت شان است. شکافی که امروز میان حاکمیت، دولت و ملت شاهدش هستیم، روزبه روز عمیق تر می شود و آن ودمی است که به فروپاشی مطلق اجتماعی منجر شود. لازم است که مسئولان امر - که خود تصمیم گرفته اند به جای تسهیل گری و پوشیدن ردای حکمروایی خوب، متولی همه امور باشند- تبعات این رخداد تلخ را به عهده بگیرند، فرافکنی نکنند و با شفافیت، صداقت و عدم پنهان کاری، گامی - گرچه کوچک- در جهت ترمیم اعتماد روبه زوال عمومی بردارند. و در پایان می ماند این آرزوی کهن و دوردست، که خداوندا، این سرزمین را از: دشمن، از خشکسالی، و از دروغ در امان بدار».