در همین اروپا وقتی از مرکز شهر یا به قول معروف محله اعیان نشین ها دور می شوی، زندگی رنگ و بوی دیگری به خود می گیرد؛ خانه ها رنگ پریده می شوند، کافه ها بی صندلی، توریست ها کمتر، غذاها چرب تر اما ارزان تر، مغازه ها کوچک تر اما لبخندها واقعی تر! انگار این قسمت شهرها گرسنه و بی خواب مانده اند! یک بار سوار اتوبوسی بودم که از جنوب فرانسه به شمال ایتالیا می رفت.  در شهر جنوا پیاده شدم، نیمه های شب بود. دو ساعتی وقت داشتم تا به اتوبوس بعدی برسم! کمی گرسنه بودم و بوی دریای مدیترانه اشتهایم را باز کرده بود؛ وارد یک خیابان باریک با سنگ فرشی قدیمی شدم؛ همه جا تاریک بود و تنها کورسویی از یک فلافل فروشی