خبر شوکه کننده بود، البته نه به خاطر پناهنده شدن فرزاد ذوالقدری ، بلکه به خاطر پدرش که سالیان سال خیلی از نفرات از جمله رضا مهماندوست را از ایران فراری داد و سال ها شعارهای مختلفی را سر می داد و زمین و زمان را به هم می دوخت تا علیه این کشور و آن کشور شعار بدهند. سه دهه یار غار بودن پولادگر در فدراسیون تکواندو چیزی نیست که بشود به راحتی از کنارش عبور کرد. ذوالقدری همان کسی بود که وقتی رضا مهماندوست به عنوان مربی از ایران خارج شد انواع و اقسام حرف ها را به این قهرمان ملی زد و عملکردش را زیر سوال برد. هنوز این حرف ذوالقدری خیلی ها را آزار می دهد که گفته بود: «پرچم کشورشان را می فروشند.» هدف این نیست حالا که پسر ذوالقدری هم راهی بلغارستان شده و قرار است با پرچم این کشور در تکواندو پا بزند او را گوشه رینگ قرار داد اما باید به این نکته رسید که این اتفاق ممکن است برای هر کسی بیفتد. اگر رضا مهماندوست به عنوان مربی راهی کشور آذربایجان شد کار خلاف شرعی انجام نداد. او از زیر پرچم کشورش خارج نشد و بارها در همه مصاحبه هایی که انجام داده گفته است: «هر روزی که بخواهند برای ایران جانم را هم می دهم.» از روز گذشته تلاش کردیم تا با ذوالقدری پدر حرف بزنیم. گوشی او روشن است اما حاضر به پاسخگویی نیست. با ذوالقدری پسر اما توانستیم برای چند ثانیه کوتاه حرف بزنیم. فرزاد ذوالقدری که قرار است از این به بعد برای کشور بلغارستان بازی کند  هیچ تمایلی به حرف زدن نداشت و در این باره فقط اظهارنظر کوتاهی کرد و گفت: «حرف خاصی ندارم ان شاا... با تیم ملی بلغارستان در رقابت های انتخابی المپیک قاره اروپا شرکت می کنم. بیشتر از این نمی توانم اظهارنظر کنم.»