دنیای اقتصاد : بررسی ذخیره فایل های نزد بنگاه ها از گروه آپارتمان های نقلی در بازار اجاره بها نشان می دهد اغلب موجران این آپارتمان ها تا حدی که استطاعت مستاجران متقاضی اجاره این املاک اجازه می دهد، وزن «اجاره ماهانه» را نسبت به «مبلغ رهن» بالا برده اند.

به گزارش «دنیای اقتصاد» نگاهی به بهای پیشنهادی رهن و اجاره آپارتمان های مسکونی تا 60 مترمربع در محله های مختلف تهران نشان می دهد حتی در محله های کمتر برخوردار نیمه جنوبی نیز بسیاری از موجران اصرار به دریافت اجاره بهای حداقل یک میلیون تومانی از مستاجران دارند و ارزش اجاری ملک خود را به نحوی که به نفع اجاره بالاتر باشد، بین مبلغ ودیعه و اجاره تقسیم کرده اند. به عنوان مثال ارزش رهن یک واحد آپارتمان 60 مترمربعی واقع در محله زاهد گیلانی در خیابان پیروزی با سن بنای بیش از 10 سال و فاقد پارکینگ به عنوان یکی از نیازهای ضروری آپارتمان های این منطقه با توجه به بافت متراکم آن محله، حدود 80 میلیون تومان محاسبه شده است. این در حالی است که موجر این آپارتمان را با اجاره یک میلیون و 600 هزار تومانی و رهن 25 میلیون تومانی فایل کرده است. به این ترتیب بخش قابل توجهی از ارزش اجاری این آپارتمان قرار است به شکل اجاره ماهانه دریافت شود.

در مورد برخی از آپارتمان ها نیز این نسبت 50 - 50 تعریف شده است. به عنوان مثال رهن 50 میلیونی و اجاره یک میلیون و 500 هزار تومانی عرف بازار اجاره آپارتمان های نقلی است که سبب شده فایل های متعددی با این نسبت رهن و اجاره در بازار کنونی موجود باشند.  در عین حال با توجه به اینکه استطاعت مستاجران آپارتمان های نقلی برای پرداخت اجاره محدود است، موجران باید این واقعیت را نیز در قیمت گذاری لحاظ کنند و بر این اساس مطالبه اجاره بهای بیش از 2 میلیون تومان برای آپارتمان های نقلی توسط موجران، می تواند به طولانی شدن روند یافتن متقاضی توسط واسطه ها بینجامد.