فارغ از راست و چپ و جریان های سیاسی که قدم در مسیر انتخابات می گذارند، همواره یک گزاره در فرآیند «انتخاب» از اهمیت بسزایی برخوردار بوده است. «مشارکت سیاسی» گزاره ای است که اگر چه خود متاثر از علل و عوامل گوناگونی است اما اغلب نمایی از میزان علقه و علاقه و البته رضایت مندی شهروندان از یک حاکمیت به حساب می آید. شاید در این سال ها انتخاب میان بد و بدتر در میان گزینه های کنشگری اصلاح طلبان و بدنه اجتماعی شان دیده می شد اما به هر روی نمی توان نادیده گرفت که مشارکت سیاسی حداکثری که عمدتا در انتخابات نشو و نما می یابد، همچنان از آن دست آماری به حساب می آید که می توان قوام یک نظام سیاسی را با آن سنجید.