خورشید به طور مختصر تلاش مجیدی برای تکرار خودش در بستری جدید است؛ مجیدی با همان دغدغه های قدیمی این بار در بستری شهری با شلختگی ها و تیرگی های خاص خودش. فیلم شروع بسیار خوبی دارد، همان سکانس چند دقیقه ای، برای مخاطب مشخص می کند که با چه ابعاد شخصیت هایی روبه رو است. به لحاظ درگیری که مخاطب با فیلم پیدا می کند و البته تکنیک یکی از بهترین شروع های فیلمی است که من در سینمای ایران دیدم. این شروع توفانی تا یک ساعت بعد خوب پیش می رود و در خلال تعریف داستان، شخصیت های دارودسته علی به ما معرفی می شوند؛ شخصیت هایی که هر کدام می توانستند کلیشه ای از تیپ کودکان کار باشند اما مجیدی هوشمندانه برای هر کدام