یکی از روش های استرلیزه کردن فاصله گذاری در سینما که «برشت» مطرح کرد، برقراری ارتباط لازم بین اجزای نقش است تا بتواند روان و احساس بیننده را با فیلم درگیر کند. در این روش، بازیگر باید نقش را مشابه یک بیانیه ایدئولوژیک مطرح کند تا بیننده بتواند با او همراه شود. طبیعتا لازمه رسیدن به این مهم، به کم و زیادی نقش و زمان حضور در فیلم، وابستگی مستقیمی ندارد. یکی از نکات مهم برای پذیرش پیشنهادات توسط غالب بازیگران در سینمای جهان، میزان اهمیت آن نقش و تاثیرگذاری آن در طول داستان فیلم و همچنین به یادماندنی کردن آن نقش خاص است، نه زمان حضور در فیلم. در این یادداشت، به بررسی چند نقش فرعی و مکمل مهم در فیلم های سی و هشتمین جشنواره فیلم فجر خواهیم پرداخت.