باباطاهر فرموده اند: «چه خوش بی مهربانی هر دو سر بی/که یکسر مهربانی دردسر بی - اگر مجنون دل شوریده ای داشت/ دل لیلی از آن شوریده تر بی» این دوبیتی از آن عبارت های حکمت آموز ادبیات فارسی است که در قید زمان و مکان نیفتاده و همیشه صادق است. مانند قانونی است که ورای وقت و جغرافیا و نژاد و ملیت جهانشمول است. این مهربانی یکسویه چه در روابط شخصی و چه در روابط اجتماعی می تواند سبب رنج و درد هر دو سوی یک رابطه باشد. در سطح کلان و بزرگ، در روابط بین ملت و دولت نیز چنین است. اگر ملتی دولتش را قبول نداشته باشد، علاقه و اعتقادی به خط و ربط و سلیقه مدیریت و در کل سیاست آن نشان ندهد، حکومت را به دردسری می