سی و هشتمین جشنواره فیلم فجر درحالی به پایان رسید که با بررسی روند این سی و هشت دوره، می توان امروز با قاطعیت و شواهد متقن گفت که این جشنواره نه تنها در طراز انقلاب اسلامی و آرمان های آن نبوده، بلکه بیشتر به جای اینکه جایگاه رفیع خویش را برای دستیابی به ام القرای اسلامی پیدا کند، به عنوان پایگاهی جهت بیان تفکر اپوزیسیون، ترویج تفکرات ضد دینی یا غیردینی، مبارزه با اخلاق و آداب و رسوم ملی یا اباحه گری محسوب می شود. گرچه دور از انتظار نیست که این جشنواره بیشتر برآمده از متن و بطن روشنفکری و ارعاب و مسخ در برابر اندیشه های سکولار و غرب زده است تا اینکه محصول تفکر و اندیشه اسلام و خاستگاه ملی باشد. بنابراین این انتظار منطقی است که عصاره چنین سینمایی با این بضاعت؛ چنین جشنواره ای باشد.