چند سال پیش برای این که یکی از گزارش هایم را بنویسم، دیدم این طور نمی شود! یعنی این طور نمی شود که یکی دو ساعتی با یکی شان بنشینم به حرف زدن و پاسخ همه پرسش هایم را دشت کنم و برگردم پشت میزم به نوشتن؛ باید مدتی را وقت می گذاشتم و برادری می کردم با او و فرزندانش تا نتیجه درست تری بگیرم. صبح روزی سرد خودم را به در خانه شان رساندم و دختر کوچکش را با هم به مدرسه رساندیم. از آنجا به تعمیرگاه کفش که او و پسرش مدیریتش می کردند رفتیم. سر ظهر که می خواست خودش را برای نماز برساند به مسجد با هم تا یک کیوسک رفتیم تا واکنش